Haksızlığa uğradığımı düşünüyorum. Neden hep seni düşünüp, sana yazıyorum?! Aklım çok karışık. Senden çocuğum olmasını istiyordum. Seninle mutlu olmak istiyordum. Ne kadar salağım. Hayalinle avunur, hayaline yazar hale geldim. Unutmak en doğrusu sanırım.
Arkadaşın diyor ki: gerçek sevgi varsa her şey unutulur, her şey düzelir. Neden bunu söylüyor? Benim bilmediğim neyi biliyor acaba? Beklemeli miyim yani? Dönecek misin? Beni gerçekten seviyor musun? Gerçekten sevdin mi? Bana olan saygını bu kadar yitirdikten sonra ne değişecek? Sevgini yedikten sonra sende geriye ne kaldı? Gidebileceğini mi görmek istedin? Tebrik ederim, evet, gidebiliyorsun. Daha önce gittiğin gibi bu sefer de gidebildin. Hatta bu sefer çok daha uzağa gidebildin. Beni açlıkla terbiye etmen ne güzel. Suyumu ver ama olur mu? Arada ölmeyeyim.
Sana kızgınlığım, kırgınlığım, şaşkınlığım, yalnızlığım, aşağılanmışlığım, dışlanmışlığım için teşekkür etmek istiyorum. Bunu topluca hissettiğimde 10 yaşındaydım. Sana kötü davrandığımı söylüyormuşsun. Üzüldüm. Rasyonalize etmenin en güzel yolu. Bunu sen ve arkadaşının yanında konuşmayı isterdim. Söyleyecek sözün neymiş, duymak. Haksılık ediyorsun. İlişkimizde bana çok haksızlık ettin. Canımı yaktın. Birçok şeyi haketmedim.
Vaktin yoksa 05.24 - 08.16 (Martin - Folias) ama tavsiyem tümünü izlemen
Her şeye rağmen seni seviyorum. Benden rahatsız olma nedenini de anlıyorum. Sanırım benim de bazı huylarımı düzeltmem gerekecek. Örneğin neyi nasıl yapman gerektiğini sana söylemek. Bunu ben de ortadan kaldırmak istiyorum. Bizim ailenin marazası da bu. Bir de şu var: okulda ve işte, yani hayatımın büyük bir bölümü insanlara neyi nasıl yapmaları gerektiğini anlatarak geçiyor. Artık refleks olmuş, görünce ağzımdan düşüyor. Bunu dün tekrar farkettim. Arkadaşıma yüklendim. Bir an "çok fazla mı müdahale ediyorum" dedim. "Bildiğin için müdahale etmende sakınca görmedim" dedi. Aslında müdahale ettiğimi nazikçe söylemeye çalıştı. Birkaç gün olsa sorun olmaz belki ama her gün bir şey duymak sıkıcı olsa gerek. Bana bir liste hazırlasan, ben de okusam, anlasam.
Bir gün bana bunların hepsi seni denemek içindi demeni isterdim. Sevgini görmek için. Beni sevdiğini görmek için... Yalvarırım gör artık, derdin buysa. İçim dağılıyor. Nasıl toparlanacağım bilmiyorum. Kara sevdaya düşmek istemiyorum. Gittin mi? Başkasıyla mısın? Bitti mi? Neden bu kadar güçsüzüm?! Yalnızım, sensizlikten korkuyorum.
Sevginin her şeyi düzeltebileceğini defalarca sana söyleyip durdum. İlişkiyi hep sürdürmeye uğraştım. Haklısın. Hep ben uğraştım. Sen de denedin. Teşekkür ederim.
Söylediğini anlamam lazım artık. Yapamıyorsun. Artık yapamıyorsun. Yapmak istemiyorsun. Beni istiyor musun? Geçen ay tekrar bana gelip, bunun gerçek olduğunu söyleyerek, bir daha böyle bir şey yaşanmayacağını, bir daha da ayrılmayacağını söylemiştin. İnandım. Yürekten inanmak istedim. Bir ay içinde yapamadığını söyledin. Neyim ben? Tüm hayatını mahveden bir canavar? Sorun sadece bende mi? Bu kadar çabuk vazgeçilecek, neyim? Artık bilmiyorum. Ne kendimi ne de başka bir şeyi. Nefes alıyorum. Halen ümidim var. Ayakta kalacağım. Tüm olanlara rağmen. Bu kadar acı bir şeye yaramalı.
Karşımda bir çift var. Çok güzel gülümsüyorlar birbirlerine. Seven insan çok güzel görünüyor gözüme. Çok güzel bakıyorlar. Umarım sen de, ben de buluruz tekrar bu güzellikte bir ilişkiyi.
Bu akşam Fransız Konsolosluğu'nda bir davete katılacağım. Yarın da Hollanda Konsolosluğu'na davetliyim. Seninle gittiğimiz günü hatırlıyorum. Eğlenmiştik. Beraber eğlenebiliyorduk.
Seninle dans etmeyi, belini sarmayı, gözlerinin içine dalmayı özledim. Seni özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder